เร็วแต่ก็ไม่ทำให้(เกินไป)โกรธ
อยู่คนเดียว... ถูกเปรียบเทียบกับ Flappy Bird ที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ ซึ่งค่อนข้างไม่ยุติธรรม รูปแบบการเล่นมีความท้าทายและมี 'ความรู้สึกลองอีกครั้ง' อย่างแน่นอน แต่ ALONE... ไม่ใช่กลไกง่ายๆ
ยากที่
สับสน ระดับใน ALONE... เริ่มต้นที่ 'ยาก' และคุณจะพบว่ามันยากเมื่อคุณเริ่มเล่นไม่รู้จบ เกมสไตล์นักวิ่ง / อาเขต ใน ALONE... คุณอยู่ในยานอวกาศ (ในอวกาศแน่นอน) และคุณต้องนำทางผ่านเศษหินที่พังทลายขณะที่โลกรอบตัวคุณระเบิด
เป้าหมายคือการได้รับ เท่าที่คุณสามารถทำได้เพื่อปลดล็อกระดับที่สูงขึ้นในขณะที่เกมเร็วขึ้น มันคือ 2,000 เมตรเพื่อปลดล็อคระดับแรก แม้ว่าจะมี เพียงสี่ระดับในขณะนี้ แต่อาจใช้เวลานานมากในการปลดล็อกแต่ละระดับที่คุณจะทำไม่สำเร็จทั้งหมดก่อนที่จะมีการเปิดตัวระดับใหม่
กระตุกเล็กน้อย
การควบคุม ของ ALONE... มีความละเอียดอ่อนและกระตุก โดยการออกแบบ และฉันต้องพยายามไม่กี่ครั้งจึงจะได้ผล ที่ไหนก็ได้ ตอนแรกฉันเดินทางต่อไปโดยไม่ทำอะไรเลยนอกจากพยายามขยับยานอวกาศ เมื่อคุณเข้าใจขีดจำกัดแล้ว การนำทางจะง่ายขึ้นมาก ไม่ได้หมายความว่าคุณจะไปถึงที่ใดก็ได้อย่างรวดเร็วเพราะมีวัตถุจำนวนมากเข้ามาหาคุณเร็วยิ่งขึ้นไปอีก
คุณเลื่อนขึ้นและลงโดยการเลื่อนนิ้วผ่านหน้าจอ แต่ฉันพบว่า เล่นง่ายกว่ามากเมื่อวางอุปกรณ์ไว้ด้านข้าง คุณยังสามารถเลือกที่จะสลับการควบคุมได้
ความรู้สึกอาร์เคด
กราฟิกใน ALONE... เรียบง่าย แต่ออกแบบมาอย่างสวยงามเพื่อ สร้างประสบการณ์เกมอาร์เคด
นักพัฒนาเห็นได้ชัดว่ามีความใส่ใจในรายละเอียดในระดับสูง เนื่องจากมีกราฟิคที่สร้างขึ้นมาอย่างดีและซาวด์แทร็กที่เติมเต็มการเล่นเกมได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ฉันจะลองเล่นอีกครั้ง...
Alone... เป็น เสพติดมาก ท้าทายอย่างยิ่ง แต่เกมสนุก และข่าวดีก็คือมันชนะ อย่าทำให้คุณต้องการโยนโทรศัพท์ลงบนพื้นด้วยความหงุดหงิด
